Η οριοθέτηση αποκλειστικής οικονομικής ζώνης μεταξύ Νικαράγουας – Κολομβίας και η συμβολή της στην εξέλιξη του δικαίου της θάλασσας

Abstract

Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη δεν υπήρχε ως έννοια πριν από την Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας του 1982. Θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά στην Τρίτη Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και αποτελεί σημαντική εξέλιξη του Δικαίου της Θάλασσας, σε οικονομικό κυρίως επίπεδο, καθώς δίνει στα παράκτια κράτη το δικαίωμα αποκλειστικής αξιοποίησης των φυσικών ζώντων θαλάσσιων και υποθαλάσσιων πόρων σε μια ζώνη η οποία εκτείνεται μέχρι τα 200 ναυτικά μίλια από τις ακτές του εκάστοτε κράτους. Η ακριβής έκταση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης αποτελεί συχνά θέμα διαμάχης μεταξύ δύο ή περισσότερων κρατών.Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να παρουσιάσει σε θεωρητικό επίπεδο την εξέχουσα σημασία της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης για ένα κράτος, όπως αυτή προκύπτει από την ανάλυση της Υπόθεσης Εδαφικών και Θαλάσσιων διαφορών μεταξύ Νικαράγουας – Κολομβίας, καθώς επίσης και την συμβολή της εν λόγω Απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου στην εξέλιξη του Δικαίου της Θάλασσας.Η διπλωματική αυτή εργασία αποτελείται από τέσσερα κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο παρουσιάζεται η έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και το καθεστώς της, καθώς και της υφαλοκρηπίδας αντίστοιχα, και γίνεται μια σύγκριση μεταξύ των δύο αυτών ζωνών. Στο δεύτερο κεφάλαιο γίνεται αναφορά σε προηγούμενες υποθέσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου ή άλλων Διαιτητικών Οργάνων. Στο τρίτο κεφάλαιο, το οποίο αποτελεί και το κύριως μέρος της εν λόγω εργασίας, αναλύεται η Υπόθεση Εδαφικών και Θαλάσσιων Διαφορών μεταξύ Νικαράγουας – Κολομβίας και η Απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης όσον αφορά την οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ των δύο χωρών. Τέλος, στο τέταρτο κεφάλαιο γίνεται αναφορά στο κατά πόσο η συγκεκριμένη απόφαση επηρέασε και συνέβαλλε στην εξέλιξη του Δικαίου της Θάλασσας.